اول) تفاوت مهر المثل و ارش البكاره ، آیا میان این دو تفاوتی وجود دارد ؟

دوم) آیا ازاله بكارت دختر را كه به سبب پارگی پرده بكارت است می توان نوعی از جراحت ( دامیه ) دانست و برای آن دیه ای لحاظ نمود یا خیر ؟

سوم) آیا رضایت یا عدم رضایت دختر به منظور ازاله بكارت تاثیری در تعیین ارش البكاره دارد ؟

چهارم) آیا ازاله بكارت به هنگام تصادفات رانندگی میسر است ( البته بدون اینكه كل واژن پاره شود )یاخیر ؟ و آیا ارش البكاره به آن تعلق می گیرد یا نه ؟

۱. مهر المثل چیست ؟ و آیا مهر المثل با ارش البكاره متفاوت است ؟
مطابق تعریفی كه در ترمینولوژی حقوق از این موضوع صورت گرفته است مهر المثل عبارتست از مالی كه پس از وقوع نزدیكی و قبل از تراضی به مهرمعین به حسب شرافت و اوضاع و احوال زوجه به او داده می شود ( جعفری لنگرودی ، ترمینولوژی حقوق، صفحه ۷۰۲ ) امام (ره) درتحریر الوسیله جلد چهارم مساله ۵ صفحه ۵۸۴ و صاحب جواهر درجواهر الكلام اعتقاد دارند كه مقصود از ارش البكاره همان مهر المثل است . هرچند كه امام ( ره ) درجلد دوم استفتاآت خودشان صفحه ۴۰۵ نظری دیگر می دهند بدین نحو كه اگر مكرَه باكره باشد آیا علاوه بر مهر و دیه ، ارش بكارت نیز برای او واجب است ؟ محل تردید است واحوط این است . كه از این نظر چنین به دست می آید كه امام ( ره ) قائل به تفصیل بین مهرالمثل و ارش البكاره شده اند . از دیگر سو آیت الله شیخ صادق روحانی نیز درمجموعه استفاآت خویش اینگونه بیان می دارد كه : درموارد ثبوت مهر المثل ارش البكاره معنی ندارد ، زیرا مراد از مهر المثل مهر باكره است كه با دخول بكارت زائل شده است وقهرا زیادتر ازمهر المثل ثیبه است ، پس ارش البكاره درهمان مهر المثل ملاحظه می شود .

آیت الله صانعی نیز درمجموعه استفتائات خویش اینگونه نظر می دهد كه مرد تنها موظف به پرداخت مهرالمثل است و نه چیزی بیشتر و چون بكارت ازموارد موثر در تعیین مهر المثل است لذا ارش البكاره درمهرالمثل لحاظ می گردد .
آیت الله نوری همدانی درمجموعه استفتائات خویش ارش البكاره راجدای از مهر المثل دانسته و در صورتی كه زنا باعنف واكراه باشد آن رابرای دختر لازم می داند . آیت الله مكارم شیرازی تنها به مهرالمثل اكتفا نموده زاید برآن ( ارش البكاره ) را لازم نمی دانند .

آیت الله تبریزی نیز بیان می دارد كه ارش البكاره جزئی از مهر المثل است و پسر فقط محكوم به دادن مهر المثل می گردد ونه بیش تر .
البته فقهای پیشین و ما تقدم نیز دراین مورد اظهار نظر كرده اند من جمله : این ادریس كه در جلد ۳ صفحه ۴۴۹ اینگونه بیان می دارد كه درموارد ازاله بكارت ناشی از روابط نامشروع تنها مهر المثل تعلق می گیرد .
از سوی دیگر علامه حلی درصفحه ۶۸۳ از كتاب خویش جمع بین مهر المثل و ارش بكاره را لازم می داند و به جمع آن دو حكم داده است .
محقق حلی در صفحه ۱۰۳۷ ازكتاب خویش جمع بین المثل وارش البكاره را لازم می داند .
شیخ طوسی درجلد ۳ المبسوط صفحه ۶۷ اینگونه بیان می دارد كه به زن تنها مهر المثل تعلق می گیرد نه ارش البكاره.
شیخ حسن نجفی ( صاحب جواهر ) درجلد ۴۳ صفحه ۲۷۶ حكم به پرداخت مهر المثل وارش البكاره داده است والبته نظر عجیبی هم ابراز نموده و آن اینكه برای زن ثیبه نیز پرداخت ارش البكاره راساقط ندانسته است ونیز درنظر ابن ادریس پرداخت مهر المثل را به زن ثیبه درمورد زنای به عنف پذیرفته است .
نگارنده درتوجیه نظر صاحب جواهر برای پرداخت ارش البكارت به ثیبه موفق به یافتن هیچ گونه استدلال فقهی نشده است .
چند روایت صحیحه نیز در این خصوص مطرح شده است كه در ذیل بیان می شوند:
صحیحه ابن سنان از ابی عبد الله(ع) در مورد زنی كه با انگشت جاری خود را ازاله بكارت كرده بود كه امام فرمودند: برای او مهر المثل قرار داردو ۸۰ ضربه تازیانه.(الوسائل، جلد ۲۸، صفحه ۱۴۴، ابواب حد زنا باب ۳۹).
روایت معتبری از سكونی كه طی آن از ابی عبد الله(ع) نقل شده: دو جاری كه با هم به حمام رفته بودند و طی آن یكی از آنها دیگری را با انگشت ازاله بكارت كرده بود نزد وی بردند و او اینگونه قضاوت كرد كه مسبب باید عقل را به مجنی علیها بپردازد.( الوسائل، جلد۲۹، صفحه ۳۵۴، ابواب دیات اعضاء باب ۴۵، حدیث ۱).
كه البته آیت الله خویی مراد از عقل را در اینجا مهری می داند كه به از بین رفتن بكارت در غیر جماع تعلق می گیرد.